OS MEUS VIAXES

Pola maña cedo collemos dirección OURENSE se ter un sitio concreto para visitar nos puxemos en marcha un amigos mais nos, despois de moito camiñar "bueno e moito decir" fomos en coche, nos metemos por in camiño , depois de coller a antigua carretera de Madrid e despois de andar un rato chegamos a in embalse cheiño de auga que ven parecia in lago donde nos paramos a comer e contemplar a beleza do paisaxe, deca un rato de comer nos puxemos outra vez en marcha con direccion hacia o proximo paisaxe , miramos unha roca chea de furos e nun acantilado que metia un pouco de respeto para quien podia contemplar, dexpios de nelo qie habia nos qyuedou unha pregunta sobre a rcha furada que parecia furada a drede, e asi era, na pedra se adestraban algun escaladores ppor iso o dos furos que servian pra anclar os seus trevellos. cada vez que nos moviamos ibamos descubrindo mais paisaxes que parecian de fabula polo verde e inospido do terreo, viamos as vias do tren que transcurrian a pola ribeira do rio e veianse os tuneles tan pequenos que parecian puntos no abismo.
Con estas vistas que os meus ollos nunca viron seguimos camiñando pola ladeiras de aquel monte abruto chegamos a un punto donde havia un alargo que se metia no barranco fixemos unha parada para contemplar as vistar que de aquel sitio se veian un pobo pequeno de apenas dez casas todo de madeira e veiase a o lonxe unha muller con un pano na cabeza, pero por mais que pensabamos pòr donde paaar para visitalo nos parecia imposible a sua visita , '0lo que deixamolo para outra ocasion e puxemonos en marcha e por fin vimos unha ponte antigua que cruzaba o rio, dixemos entre nos ai esta o camiño para pasar a o pubo que viramos antes cal foi a nosa sorpresa que o que vimos non se parecia o pobo de antes sino que, o pobo parecia deserto pero tiña unha carretera que o cruzaba , visitamolo a pe as casas a pesar de que estaba en ruinas veianse algunhas casas que parecia que estaban habitadas a verdade e que non vimos a naide , fixamonos que tiña garaxes e incluso piscina , cancha de tenis e alumbarado moderno. tras a nosa desilusion por conocer as pesoas que vivian no pobo fomonos pòr donde viñemos pola ponte pero collemos de frente por unha carretera estreita pero ven construida e chegamos a un pobo metido na falda de un monte , este pobo salimos de moitas dudas preguntandolle a os veciños que sorprendeume a sua amavilidade cos estraños que eramos nos, responderonos as nosas dudas, no primeiro lugar preguntamolle polo pobo de madeira que foi asi como nos o bautizasmos, dixeronnos que ese pobo pertenecia a outro sitio que estaba no outro lado da serra pero os seus moradores viñan a facelas suas compras a li pasando en barca que so moraban pouquiños dos habitantes xa que foronde por carecer de traballo. Cando preguntamolle polo o pobo de hormigon tan como nos llo bautizamos, dixeron que foi construido para os traballadores do embalse que deixamos a tras donde comeramos, que ubo anos que ali estaban todalas casas ocupadas e ocupaban os dos pobos colindantes, pero a fin da obra moitos marcharon, pero que seguian vindo de cando en vez poriso o do bon aspecto de algunhas casas.
Xa despois do bon hafecto que nos colleron os nosos informadores preguntamolle polo pobo que estabamos e dixeronnos que se trataba de SAN ESTEBO DE RIBAS DE SIL famoso polo seu monasterio que como no visitamos .(pero a visita merece un apartado a parte pola sua veleza en todolos sentidos).