SAN ESTEBO DE RIBAS DE SIL miña reflesion

luns 20 de agosto de 2007 SAN ESTEBO DE RIBAS DE SIL miña reflesion Eu conozo como mosteiro que estaba en ruínas pero veiase moi definido a sua estrutura xa que ou fundamental estaba en pe. despois de parrafear con ciudadans do contorna do mosteiro, fomos solicitando informacion sobre vos que ali habitaron que eran un monxes que dominaban as ribeiras do sil xa que pposeian as mallores terras do concello e arredores don de vos cidadans traballaban e tingan que darlle ou tributo , con parte dás suas colleitas. Ao entrar xa nos sorprendeu a sua fachada moi traballada e a sua colasa porta xa que tinga polo menos 50 cm de grosor franqueada polos nuros de pedra como dixen moi traballados, non seu interiior ou que mais me acordo era un magnolio florido non centro do patio interior que se podia divisar do claustro, ha verdade que recorrelo parecia un que reinaba unha paz esperitual xa que non se hoia nada deu a casualidade que eramos vos unicos visitantes na quel intre , sentiamos vos donos daquel mosteiro e nos deixabamos de preguntarnos como seria a vida dúas monxes, como bos oserbadores demos ohas vostas polo claustro pero empezamos a discubrir alguns sitios como as cociñas as avitacions, pero ubo unha cousa que non n vos gustou moito que era un enorme muro de cristal que lle quedaba como unha patada non cú. Empezamos por unha habitacion que semexaba un albergue que tinga ata calefacción non podia ser autentica xa que por dentro era de construcion moderna, efectivamnete era un slbergue de pelegrinos que camiñaban a Santiago, como sempre que visitabamos algun mosteiro buscabamos vos recobecos mais inospidos e escondido que nos deixaran pasar, e como non atopamos as cociñas estaba situada na parte baixa cubria todala fachada dá parte frontal cunhas enormes lareiras e armarios labrados nas pedras tamentiña unhas saídas a ou exterior por onde salia a augas dás pias de lareira vos utensilios dá comida.pero ou que non tinga eran fiestras pra ver ou exterior refierome as cociñas xa que nas demais habitacions que visitamos si. Ou claustro era como xa dixen maxestuoso de pedra e madeira que recorria todo ou interior do mosteiro e daba cas habitacions supostas xa que nela escetuando ou albergue nos se podia entrar pero xa estaba reformadas por que as portas eran novas. e algunaas tingan rotulos pero xa non me acordo que puñan. Foi unha xornada pra lembranza que que se respiraba unha paz interior e parecia mesmo que dentro do pàrabase ou tempo. Ecomo non as exrtensions de castiñeiros que rodeaban. Pero como todo ou bo acabase e acabouse a visita e acabouse ou mosteiro que queira ir velo non non podra velo non seu esplandor ou non que que daba do. REFLESION tamen comprendo que semexante estrutura non podia susistir sen que ninguén lle botase unha man, por iso por unha banda alegrome que fose asi,a pesar dá sua veleza de antes. Publicado por JESUS en 3:05